تنگ باستانی سولک لیکک بهمئی

تنگه‌‌‌ ی باستانی سولک (سروک) در یكی از شكاف‌ های طبیعی كوه است که نقوش برجسته مربوط به دوره اشکانیان بر روی سنگ‌ ها نقش بسته است. در تنگ سروک ۱۳ نقش برجسته و سنگ‌ نوشته بر روی ۵ قطعه سنگ جداگانه حجاری شده که همگی مربوط به دوره الیمائی، اشکانی هستند.

نام سروک و سولک هر دو صحیح است و وجه تسمیه نامگذاری این تنگ به‌ خاطر سروهای زیبای زربین روییده در آن است. در فارس‌ نامه ناصری از تنگ سولک به نام گردونه سروهای کوچک نام برده شده است. این تنگه به علت موقعیت استراتژیكی در ادوار مختلف تاریخ مورد استفاده حكام دولتی و محلی قرار می‌گرفته است.از ابتدای سینه‌ كش صخره‌ای بلند كه صعب‌ العبور است، جاده سنگ‌ فرش زیبایی ساخته شده است و عرض آن ۱ تا ۳٫۵ متر است و تا حدود ۷۰۰ متری ادامه دارد. این جاده سنگ باستانی که به جاده شاهی معروف است، بنا به گفته گرشمن و دیگر محققان راه ارتباطی بین خلیج فارس، خوزستان و اصفهان بوده است.