سید علاءالدین حسین یا پیرمراد کازرون

 سید علاء الدین حسین مشهوربه پیرمراد

 این آرامگاه ، زیارتگاه مردم مشتاق و مومن می باشد که از داراب و جاهای دیگر به زیارت این امامزاده می آیند.

 ای علاءالدین حسین ای شهرتت پیرمراد                    آفرین بر آن کسی ، کو شهرتت این سان بداد

 هر که بر گردت بگردد ، گرم گردد همچو مهر              هر که بوسد تربت پاکت ، شود خورسند و شاد

 اختر رخشان دلهایی و ماه آسمان                               نی غلط گفتم که نور ماه از نور توباد

 زاده مولا نقی هستی ، تو ای مولای من                       آنکه همتایش به گیتی ، مادر دوران نزاد

 سید علاءالدین حسین (ع) از فرزند زاده های حضرت امام علی نقی (ع) می باشد . در کتاب «عقول عشره» شرح احوال آن حضرت نوشته شده   است .

 امامزاده پیرمراد دارای آب لوله کشی و برق و تلفن می باشد . در جوار آن گلزار شهدا قراردارد و بلوار وسیعی که انبوه از درخت می باشد   آنرا به جاده اصلی متصل می کند.

 ضریح مطهر این امامزاده در سال 1347 نوسازی و تعویض گردید . کوه کوچکی متصل به حیاط این امامزاده دیده می شود . این کوه دارای   حفره ای در بدنه خود می باشد که تا بالای آن ادامه دارد .

 به این سوراخ یا حفره به اصطلاح محلی «کت حلال و حروم» می گویند و مردم معتقدند که هر کس از این سوراخ عبور کرد «تخم حلال »  یا   حلال زاده و هرکس عبور نکرد «تخم حرام» یا حرام زاده است.

 محلی در بالای کوه پیرمراد دیده می شود که مردم به آن چله می گویند چله چاهی است حفر شده در این کوه و زنها برای آبستن شدن در   آنجا رفته و گهواره های کوچکی که به آنها ننی می گویند و از پارچه درست شده است به درخت کناریکه (سدر) در آنجاست می بندند.

 قبل از داراب لوکیشن دقیق بگیرید.