آرامگاه آقا سید مرتضی و ابراهیم ماچیان

ماچیان منطقه ای است که دور تا دورش آب است، مانند رودخانه پل‌ رود که همه‌ ی حاشیه‌ ی منطقه‌ ی ماچیان را فرا گرفته است، همانطور که می دانید به رسم طبیعت هرجا آب باشد آبادانی نیز وجود دارد، به‌ طوری‌که تاریخ می گوید همیشه نماینده حکومت‌ها در دوره های مختلف در منطقه ماچیان حضور داشتند.

رودخانه پلرود(پلارود) در نزدیکی ماچیان جریان دارد و شاخه‌های متعدد آن ازداخل روستا می‌گذرد. در حقیقت ماچیان درمحاصره آب هست که از ویژگی‌های بارز آن بشمار می‌رود.

برنج محصول اصلی کشاورزی مردم منطقه است و مرکبات هم از دیگر فعالیت‌های کشاورزی مردم روستاست. در اواخر دهه ۱۳۲۰ خورشیدی به همت دو نفراولین مدرسه درماچیان تأسیس شد که یک مدرسه شش کلاسه دولتی بود. بانیان این امرخیر دوتن به نام‌های حجت‌الاسلام سید ابوالقاسم کجیدی و مسیح الله پیکانی بودند. اگرچه انگیزه کار به‌ نظرعلاقه زیاد این دو نفربه اولاً خودشان بود اما ارزش کارایشان به آغازفصل جدیدی در روستای ماچیان منجر شد.

در ماچیان بقعه‌ ای وجود دارد که منسوب به دو نفر از سادات بنام‌ های آقا سید مرتضی وآقا سید ابراهیم است. سند مکتوبی درخصوص پیشین تاریخی آنان وجود دارد. عامه مردم نظرشان اینست این دو تن از فرزندان امام موسی کاظم (ع) هستند. نظر دیگری هم در این رابطه موجود هست که این دو تن از فرزندان آقا سید عبدالله و از نوادگان امام سجاد(ع) هستند. این دو بزرگوار از سادات علوی بودند که درجریان مهاجرت سادات از ظلم مناطق عراق به سمت مناطق شمالی ایران مهاجرت کردند.این دو سید از مسیر طبرستان(مازندران) به سمت غرب (گیلان) حرکت کرده و به سمت منطقه اشکور (مناطق ییلاقی رحیم آباد رودسر) راهی شدند. آقا سید مرتضی و آقا سید ابراهیم در مسیرحرکت با پیشقراولان حاکم «سورچان» مواجه می‌شوند که جاده را در قرق گرفته بودند برای عبورحاکم به سمت روستای «سورچان محله» وایشان را بازداشت می‌کنند و به سبب سرپیچی ازدستورحکم مبنی ب ممنوع‌ العبور بودن افراد عادی در هنگام قرق سرشان را از تن جدا کرده و آن‌ها را درآب (رود پلرود) می‌اندازند.

جنازه با آب تا محل فعلی مزار ماچیان می‌ آید و توسط مردم منطقه از آب گرفته و دفن می‌شود. پس از اینکه ماجرا به گوش مردم می‌رسد سر ایشان نیز دوباره در کنار بدنشان به خاک سپرده شده و این محل مورد احترام قرار می‌گیرد.