آرامگاه سیدجلال الدین اشرف آستانه اشرفیه

آرامگاه سید جلال الدین اشرف

آرامگاه سید جلال الدین اشرف برادر امام هشتم شیعیان، حضرت رضا علیه السلام

از شخصیت‌های تاریخی و مذهبی ایران است که به عنوان یکی از امامزاد گان مورد احترام مردم گیلان و به‌ ویژه شهر آستانه اشرفیه می‌باشد.

بنای اولیه این بقعه در سال ۳۱۱ هجری قمری به دستور گوهرشاد خانم، دختر کیارستم، از فرمانروایان گیلان، ساخته شد. در سال ۱۳۵۶ هجری شمسی، با خرید و تخریب مغازه‌ های اطراف حرم، بنای جدیدی با مساحت ۶۰۰ مترمربع و تزئینات سنگ مرمر و کاشی‌های جدید احداث گردید. این بنا شامل رواق‌های متعدد، سقف‌های آینه‌ کاری شده و گنبدی بزرگ با کاشی‌ کاری‌های ظریف است.

حضرت سید ابراهیم المرتضی الاصغر که به سید جلال الدین اشرف ملقب شده است، فرزند حضرت امام موسی کاظم علیه السلام و برادر امام رضا علیه السلام است که در یکی از روزهای سال ۱۸۰ هجری قمری در شهر مدینه منوره چشم به جهان گشود. مادرسید جلال الدین اشرف نجمه از زنان با کمالات نوبه و زنگبار بود. گویا ایشان کوچکترین فرزند امام موسی کاظم است که پس از شهادت امام هفتم در مجاورت برادر بزرگترشان حضرت امام رضا (ع) پرورش یافت. سید جلال در میان فرزندان امام هفتم، پس از اما رضا به داشتن علم، زهد، تقوا و شجاعت و ادب شهرت داشت. لقب اشرف نیز نشان از همین موضوع دارد.

در زمان ولایتعهدی امام رضا در مشهد، سید جلال الدین به شهر بغداد مهاجرت کرد. او در همین شهر بود که خبر شهادت امام رضا به گوشش رسید. در همین زمان برخی از شیعیان به منظور عرض تسلیت خدمت او رسیدند و ازاو خواستند که درمقابل حاکمان ستمگر زمان قیام کند. اما سید بزرگوار در آن زمان فقط ۲۱ سال سن داشت. پس از اینکه مامون حکومت را به بغداد منتقل کرد، سید جلال الدین به قم رفت و نزد برادر بزرگوارش حضرت شاهچراغ مشغول تحصیل فضیلت شد. در همین هنگام بود که او نهضت مبارزه خود را تشکیل داد و توانست قدرت گیلان را در دست بگیرد. اما سر انجام در جنگ هایی خونین زخمی شد و به شهادت رسید. پس از شهادتش، پیکرش را طبق وصیت نامه اش درون تابوتی به سپیدرود انداختند. این تابوت به روستای کوچان (آستانه اشرفیه) رسید و شیعیان این شهر پیکر او را در این شهر به خاک سپردند

معروف ترین بنای تاریخی و جاذبه گردشگری شهر آستانه اشرفیه است. بنای اولیه این بقعه متبرک، درسال ۳۱۱ هجری قمری احداث شده است و البته از آن سال تا کنون، بارها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. این بنا در مجاورت رود خانه سپیدرود قرار دارد، پس خیلی عجیب نیست اگر بشنویم بخش هایی از آن بارها تخریب شده است. طغیان سپید رود درایام پربارش، موجب ویرانی این بنا در طول تاریخ شده است. آخرین باری که این بقعه دراثرسیل ویران شد، به ۸۰ سال پیش باز می گردد که البته دوباره مرمت و بازسازی شد.